Viatge au fons de la mitologia

Enfin, au sortir d’una rara, entrevesi a través dei gotas quaquaren que sembla un ostau. Li corri tot en gafolhant dins la fanga. Un parèu de cans sòrton d’una cabana e me viran lei dents. Preni un tancàs que tirassava, per lei tenir a distáncia e cridi coma un desesperat. A la fin, entendi sublar, qu’un òme a dubert çò que sembla un portau. Un portau de boumian.